Ochtendritueel
Het is maandagochtend. Bello ligt nog wat te doezelen in zijn mand. Maar hij ziet dat zijn mens druk in de weer is met een rugzak, voertjes (VOERTJES!!??), een fles water, een drinkbak en dan loopt ze naar de gang en doet die éne jas aan!! Yesss! Feest! We gaan trainen! Bello vliegt zijn mand uit en staat direct ‘aan’. Dit ritueel kent hij. Dit ritueel betekent lol maken met zijn mens….
Ja, als honden konden praten dan zou dit zo maar een scenario kunnen zijn. Honden leggen heel snel verbanden. En honden zijn over het algemeen heel goed in dingen onthouden. En laat het dan vandaag ook nog eens kloppen. Ze gáán inderdaad naar een hondenschool. Maar het is een nieuwe hondenschool. Het is een NEUSWERKhondenschool.
Er is geen veld met toestellen waar hij altijd overheen mag, geen donuts waar hij doorheen mag springen, en ook geen rij paaltjes waar hij als de beste, al zegt hij het zelf, doorheen mag ‘weaven’. Ze werken er met GEUR!
Werken met geur
Ze gaan dus aan de slag met geuren. Oók leuk! Vol verwachting kijkt Bello zijn mens aan als ze met de eerste oefening gaan beginnen. “Nou, zég het maar, wat moet ik doen?”. Maar het mens van Bello zegt niks. Geen zit, wacht, blijf, volg. Niks. Ze heeft wel iets interessants in haar hand. En nu zet ze dat ding op de grond. Bello kijkt haar weer aan. “Zeg het maar, wát moet ik doen”? En weer zegt zijn mens niks. Sterker nog. Ze kijkt Bello niet eens aan. Dat doet ze anders noooooit!
Bello werpt nog een blik naar boven, maar als hij weer geen enkele reactie ziet dan trekt hij de stoute schoenen aan en gaat gewoon zelf maar eens snuffelen aan dat ding dat ze net op de grond heeft gezet. Wow, dat ruikt apart, hé er ligt wat lekkers bij. Mmmm, hap slik weg.
Schakelen van ‘in opdracht van’ naar ‘zelf doen’
Dit is het prille prille begin van het K9-neuswerk. Onze honden zijn in het dagelijks leven, tijdens de training, of op de hondenschool gewend dat ze altijd naar hun mens moeten kijken. Naar je mens kijken levert informatie op. Je mens kan je iets vragen, verzoeken en als je dat dan doet dan levert dat een koekje op. Of ze kan je uitnodigen om te spelen of om door een donut te springen. En soms gaat ze gek met je doen! Het is dus de moeite waard om vaak naar je mens te kijken!
En andersom werkt het natuurlijk ook zo. Jij, het mens van Bello, bent óók al heel lang gewend om op deze manier met de hond om te gaan. Het is bijna een tweede natuur geworden. Zeker als je ook actief bent in een hondensport waar het geven van opdrachten/sturing aan je hond de basis is. Denk aan hondensporten als obedience, agylity, jachttraining, hoopers, of de ‘gewone’ gehoorzaamheidstraining. Alles draait daarbij om het contact dat je met je hond hebt en het uitvoeren van opdrachten.
Je zou bijna vergeten dan een hond ook zelfstándig keuzes kan (en wil!) maken. Natuurlijk is dat niet altijd en overal mogelijk, maar het is wel iets om even te onthouden!
Even naar het neuswerk
Maar nu weer even terug naar het neuswerk. Zeker in het begin van de neuswerkreis, die jullie eventueel samen gaan beginnen, is dit nauwe contact dat jullie hebben opgebouwd soms een struikelblok. Het is echt even schakelen voor de hond, maar absoluut ook voor jou als handler!
Je moet afkicken. Afkicken van het geven van opdrachten, aanwijzingen en soms van stiekeme hints ;-). En je hond moet afkicken van het ontvangen en opvolgen hiervan. In íeder geval als jullie met neuswerk aan de slag gaan. Dus contextgebonden afkicken, zoals dat dan mooi heet. En dat is ook geen makkelijke opdracht, want alleen met je lichaamshouding kun je al heel duidelijke hints aan je hond geven…
Maar een hond kan heel goed verbanden leggen, weet je nog? Zo kan een hond dus goed onthouden dat hij wél aanwijzingen van jou krijgt als jullie samen rennend een agilityparcours afleggen, waarbij jullie een team zijn en elkaar heel goed in de gaten houden. En dat hij in een andere context, met een ander (start)ritueel, in een andere omgeving geheel zelfstandig op zoek mag gaan naar verborgen geurstoffen. Met heel weinig begeleiding/sturing/opdrachten van jou. En ook dán zijn jullie een goed team samen. Maar de rollen zijn anders verdeeld.
Pijler
En die zelfstandigheid van de hond bij K9-neuswerk is één van de pijlers waaraan we in de opbouw van de training dan ook heel veel aandacht besteden. Sterker nog, het is de basis. En wat nou zo’n fantastische bijkomstigheid is van dit zelfstandig mogen werken bij neuswerk; honden krijgen er een kick van! Een boost (nee, geen boostER). Ze groeien in hun zelfvertrouwen. En dit is vooral bij honden die onze wereld toch wel heftig vinden soms, of bij honden die gewoon een heel zacht karakter hebben van heel grote waarde!
K9-Neuswerk is een laagdrempelige manier om op speelse wijze je hond deze stappen naar meer zelfstandigheid, naar meer zelfvertrouwen te laten zetten. En jij bent daarbij de teamgenoot die op gepaste afstand observeert en begeleidt.
Wil je hier meer over weten en wil je ook graag werken met geur, kijk dan eens bij het online K9-neuswerkprogramma.
Je hond zal je dankbaar zijn.
